Ay Yer Kürəsindən hər il təxminən 3,8 santimetr uzaqlaşır. Bu proses nəinki gələcəkdə tam Günəş tutulmalarının yox olmasına səbəb olacaq, həm də Yer günlərinin uzanmasına təsir göstərəcək. Alimlər bu fenomeni NASA-nın 1960-cı illərdəki Apollo missiyaları zamanı quraşdırılmış xüsusi reflektorlar vasitəsilə dəqiqliklə ölçüblər. 'Lunar Laser Ranging' (Llr) adlı bu texnologiya, lazer impulslarının Ay səthindəki aynalara vurub geri qayıtma vaxtını ölçərək Yer ilə Ay arasındakı məsafəni millimetr dəqiqliyi ilə müəyyən edir. Bu ölçümlər göstərib ki, Ay hər il Yer Kürəsindən 3,8 santimetr uzaqlaşır.

Bu uzaqlaşmanın səbəbi 'gelgit qüvvələri' ilə bağlıdır. Ayın cazibə qüvvəsi Yerin fərqli bölgələrinə müxtəlif dərəcədə təsir edir və bu, Yerin səthində deformasiya—gelgitlər yaradır. Yer öz oxu ətrafında daha sürətlə döndüyü üçün bu deformasiya Ayın mövqeyindən bir qədər irəlidə yerləşir. Bu kiçik cazibə fərqi Ayı Yerdən uzaqlaşdırır və onun orbitini daha geniş edir.

Bu prosesin Yer üzərində iki əsas təsiri var. Birincisi, Yerin fırlanması yavaşlayır, nəticədə günlər bir qədər uzanır. Hazırda bu yavaşlama çox cüzidir—hər əsrdə təxminən 1,7 millisekund. İkincisi, Ayın Yerdən uzaqlaşması Günəş tutulmalarına təsir edəcək. Hal-hazırda Ayın və Günəşin ölçüləri görünüşdə təxminən eyni olduğundan tam Günəş tutulmaları mümkündür. Lakin təxminən 600 milyon ildən sonra Ay daha kiçik görünəcək və artıq Günəş diskinin hamısını örtə bilməyəcək. Bunun nəticəsində yalnız halqa və ya qismən tutulmalar müşahidə olunacaq.

Uzaq gələcəkdə, təxminən 5 milyard ildən sonra Günəşin qırmızı nəhəng mərhələsinə keçməsi ilə Yer və Ayın taleyi tamamilə dəyişəcək. O vaxta qədər Ayın Yerdən tamamilə uzaqlaşması mümkün olmayacaq, çünki Günəşin genişlənməsi Yeri və onun peykini öz cazibəsinə çəkərək 'udacaq'. Bu, Ayın və Yerin birgə sonunu gətirəcək.

Bu proseslər Yer-Ay sisteminin zamanla necə dəyişdiyini və bu dəyişikliklərin Yer üzərindəki həyat üçün uzunmüddətli təsirlərini anlamağa kömək edir.