Astronomlar Ayın yaşını müəyyən etmək üçün maraqlı bir metoddan istifadə edirlər: kraterlərin sayılması. Bu metod Ay, Merkuri və digər ölü göy cisimlərinin səthindəki kraterlərin miqdarına əsaslanır. Bu cisimlərdə hava, su və tektonik fəaliyyət olmadığından kraterlər uzun müddət görünür qalır. Ayın səthindəki qaranlıq bölgələr (mare) və açıq rəngli yüksəkliklər (highlands) arasında kraterlərin sayı onların yaş fərqini göstərir. Apollo missiyası çərçivəsində geri gətirilmiş Ay daşları radiometrik yaş təyini üçün istifadə olunmuşdur. Məsələn, Apollo 11 missiyasının eniş nöqtəsi olan Sakitlik Dənizinin kənarı təxminən 3.5 milyard il yaşındadır, yüksək bölgələr isə 4 milyard ilə qədər yaşa malikdir. Ayın ən gənc kraterlərindən biri olan Giordano Bruno krateri isə cəmi 4 milyon yaşındadır. Bu kraterlər, yüksək enerji ilə yaranaraq bölgələrdəki əvvəlki izləri tamamilə silir. Apollo missiyası həmçinin Ayın Yerdən yavaş-yavaş uzaqlaşdığını təsdiqləmişdir. Ayın səthinə yerləşdirilən reflektorlar vasitəsilə Yerdən Ay arasındakı məsafə dəqiq şəkildə ölçülmüşdür. Hazırda Ayın hər il Yerdən 3.8 santimetr uzaqlaşdığı məlumdur. Bu proses, Ayın Yerdən tamamilə ayrılması ilə nəticələnə bilər. Bu həm Ayın, həm də Günəşin təsiri ilə bir neçə yüz milyon ildən sonra tam günəş tutulmalarının mümkün olmayacağı anlamına gəlir. Bu səbəbdən günəş tutulmalarından zövq almağa davam edin.