Hava limanları dünya miqyasında insanları yerlərə və mədəniyyətlərə bağlayan əsas giriş və çıxış nöqtəsi kimi fəaliyyət göstərir. Hava limanının ən vacib hissəsi uçuş zolaqlarıdır, çünki onlar təyyarələrin təhlükəsiz və effektiv qalxış və enişləri üçün istifadə olunan əsas sahədir. Uçuş zolaqları adi avtomobil yollarına bənzəsə də, dizayn, materiallar və davamlılıq baxımından unikal xüsusiyyətlərə malikdir. Adi yollar yalnız avtomobillər üçün nəzərdə tutulur və daha yüngül, lakin daha çox təkrarlanan yüklərə məruz qalır. Bundan əlavə, adi yolların beton təbəqəsi təxminən 28 santimetr qalınlığında olur, halbuki uçuş zolaqları 43 santimetr qalınlığa çatır. Təyyarələrin böyük çəkisi və xüsusi əməliyyat tələbləri səbəbindən uçuş zolaqlarının asfaltı adi yollardan əhəmiyyətli dərəcədə fərqlənir. Uçuş zolaqları böyük təyyarələrin, o cümlədən dünyanın ən böyük sərnişin təyyarəsi olan Airbus A380-in çəkisini daşımaq üçün kifayət qədər möhkəm olmalıdır. Gündəlik hava limanı hərəkətinin tipik həcmi nəzərə alınaraq, uçuş zolaqları sürətli qalxış və enişlərdən zərər görməmək üçün kifayət qədər davamlı olmalıdır. Nəhayət, uçuş zolaqları təyyarələrin, xüsusilə yağışlı və ya qarlı havalarda, əyləc etməsi üçün kifayət qədər sürtünməyə sahib olmalıdır. Hava limanı uçuş zolaqları tək bir materialdan ibarət deyil, bir neçə təbəqədən ibarətdir və ümumi qalınlığı 2,5 metrə çata bilər. Ən aşağıda "subgrade" adlanan ən qalın təbəqə yerləşir, bu təbəqə yerli torpağın qazılması və sıxılması ilə formalaşdırılır. Növbəti təbəqə "graded granite base" adlanır və əzilmiş daş, çınqıl və qum kimi dənəvər materiallardan ibarətdir. Daha sonra sement, su və torpaq ya da aqreqatlardan ibarət olan "cement-treated base" gəlir, bu təbəqə uçuş zolağının səthinin əsasını təşkil edir. Ən üst təbəqə isə asfalt və aqreqatlardan ibarətdir və qalxış və eniş zamanı tələb olunan sürtünməni təmin edir. ABŞ-da Federal Aviasiya Administrasiyası (FAA) hava limanlarının dizaynını mühəndislik, dizayn və tikinti standartlarını yaratmaq və tətbiq etməklə tənzimləyir. Xüsusilə uçuş zolaqları üçün FAA hər bir təyyarə növünün çəkisini və əməliyyat sayını nəzərə alaraq təmsilçi dizayn təyyarəsini seçir. Seçilmiş təyyarə nümunəsi adətən ən ağır təyyarə olmur, lakin çəkisinin paylanması və eniş avadanlıqlarının quruluşu səbəbindən ən qalın asfalt tələb edən təyyarə olur. Uçuş zolaqlarının struktur tərkibi ilə yanaşı, onların üzərinə çəkilən böyük rəqəmli işarələr də mühüm dizayn elementidir. Bu işarələr pilotlar üçün istiqamət və referans nöqtələri kimi xidmət edir. Uçuş zolaqlarının üç növü mövcuddur: dəqiqlik, qeyri-dəqiqlik və vizual uçuş zolaqları. Qeyri-dəqiqlik uçuş zolaqları yalnız üfüqi istiqamət təmin edən hava naviqasiya sistemlərindən, məsələn, "non-directional beacon" və ya "VHF Omnidirectional Range" kimi cihazlardan istifadə edir. Adətən kiçik hava limanlarında tapılan vizual uçuş zolaqları pilotların qalxış və eniş zamanı vizual siqnallardan istifadə etməsinə imkan verir. Dəqiqlik uçuş zolaqları isə dünyanın ən uzun hava limanı uçuş zolaqları arasındadır və "Instrument Landing System" ya da "Microwave Landing Systems" kimi qabaqcıl avadanlıqlarla təchiz olunur. Bu sistemlər pilotlara eniş zamanı üfüqi və şaquli istiqamət verir. Uçuş zolaqları ilə yanaşı, hava limanları uçuş zolaqlarının təhlükəsizlik sahələri ilə də təchiz olunur. Bu sahələr təyyarələrin əsas zolaqdan kənara çıxması və ya zolağı aşması halında onları qorumaq üçün bir təhlükəsizlik tədbiri kimi fəaliyyət göstərir. Uçuş zolaqları təyyarə operatorlarına təhlükəsiz və tənzimlənən əməliyyat mühiti təmin etmək üçün xüsusi olaraq tikilir və daim nəzarətdə saxlanılır. Uçuş zolaqlarının təmiz və yaxşı vəziyyətdə saxlanılması təkərlərin deşilməsi və ya qalıq səbəbiylə baş verə biləcək qəzaların riskini minimuma endirir. Bu isə bütün səyahətçilər üçün daha təhlükəsiz və xoş təcrübə təmin edir.